Abstract: W polskim dyskursie publicznym zauważalna jest ciągłość form antysemickich. Według najnowszych badań, z postaw antysemickich się nie wyrasta, a co gorsza, doszło do rewitalizacji mitu o współodpowiedzialności Żydów za śmierć Jezusa Chrystusa. My, jako członkowie i członkinie Żydowskiego Stowarzyszenia Czulent, zaniepokojeni tym faktem, podjęliśmy się zadania zweryfikowania, dlaczego antysemityzmem zainfekowane są coraz młodsze osoby.
W tym celu postanowiliśmy przeanalizować podręczniki edukacji nieformalnej i podręczniki szkolne, dopuszczone do użytku szkolnego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i sprawdzić, czy i jak w podręcznikach przedstawiane są informacje o szeroko rozumianej kulturze, tradycji i historii Żydów w Polsce. Interesowała nas jakość i rzetelność tych informacji.
Dzięki pomocy m.in. Centrum Badań Holokaustu Uniwersytetu Jagiellońskiego, zrekrutowaliśmy/zrekrutowałyśmy studentki ostatniego roku judaistyki oraz doktorantki Centrum Badań Holocaustu, które przeanalizowały podręczniki.
Na podstawie zebranych materiałów, Alina Cała, Bożena Keff i Anna Lipowska-Teutsch przygotowały artykuły analizujące zastane treści. Interesowało nas to, jaki wpływ treść zawarta w podręczniku ma na młodego odbiorcę i młodą odbiorczynię, uwzględniając tutaj aspekt kulturowy, socjologiczny, historyczny
i psychologiczny. Każdy artykuł wykorzystuje zebrane cytaty z podręczników do języka polskiego, historii, historii i społeczeństwa, wychowania do życia w rodzinie i wiedzy o społeczeństwie. Chcąc ułatwić czytelnikowi/czytelniczce weryfikację cytatów, za każdym razem podawaliśmy w przypisach pełny adres bibliograficzny podręcznika.
Naszym celem było również stworzenie publikacji edukacyjnej, która ma służyć jako narzędzie dla osób zajmujących się edukacją formalną i nieformalną oraz przeciwdziałaniem antysemityzmowi. Dlatego też zostały opracowane artykuły poruszające kwestię antysemityzmu w przestrzeni publicznej (Anna Zawadzka), zjawiska antysemityzmu w Polsce (Anna Makówka-Kwapisiewicz) oraz aspekty psychologiczne i prawne mowy nienawiści (Beata Zadumińska i Szymon Filek).
Spis treści:
Wstęp
Zjawisko antysemityzmu w Polsce na podstawie badań
Analiza podręczników szkolnych i scenariuszy zajęć
Kultura i społeczeństwo w podręcznikach szkolnych z przedmiotów humanistycznych
Kulturoznawcza analiza zawartości podręczników szkolnych związanych z treściami dotyczącymi Żydów (i pokrewnymi)
Pochwała myślenia krytycznego
„Kultywujemy polskość”. Antysemityzm w przestrzeni publicznej
Mowa nienawiści. Sprawcy. Ofiary. Świadkowie
Mowa nienawiści. Aspekty prawne
Biogramy autorów i autorek
. Informacja o projekcie
Informacja o Żydowskim Stowarzyszeniu Czulent
Publikacja powstała w ramach projektu „Antysemityzm nie jest poglądem” zrealizowanego w ramach programu Obywatele dla Demokracji, finansowanego z Funduszy EOG, a także ze środków The Kronhill Pletka Foundation, International Council of Jewish Women, Network of East-West Women oraz dzięki dotacji Kennetha Slatera, Allena Haberberga, Shaloma Levy i Michaela Traisona.
Abstract: Przez ostatnie dwa lata eksperci i ekspertki współpracujący z Żydowskim Stowarzyszeniem Czulent przy realizacji projektu „Zintegrowany system monitorowania antysemickich przestępstw i mowy nienawiści oraz pomocy i wsparcia dla członków społeczności żydowskiej” katalogowali i analizowali nienawistne wpisy, symbole i znaki znalezione w przestrzeni publicznej oraz na platformach mediów społecznościowych. Celem tychże działań, była analiza nienawistych treści wymierzonych w społeczność żydowską. Badając sposoby wykorzystania mediów społecznościowych, symboli i memów w próbach indoktrynacji i ataków na grupy mniejszościowe oraz reakcje organów ścigania czy wymiaru sprawiedliwości, doszliśmy do wniosku, iż nadal dominuje niska świadomość społeczna na temat praktyk i obrazów współcześnie promujących nienawiść.
Wychodząc naprzeciw potrzebom osób działających na rzecz praw człowieka, stworzyliśmy niniejsze opracowanie w którym zebrano przykłady symboli, pojawiających się w przestrzeni publicznej, aby zilustrować ich dwuznaczność, ironię i wiarygodne zaprzeczenia, dając możliwość osobom aktywistycznym narzędzia w rozszyfrowaniu i zmierzeniu się z symboliką nienawiści.
Wychodząc z założenia, iż nienawiść nie ogranicza się do żadnego spektrum ideologicznego, zebraliśmy i opracowaliśmy materiały, które wykorzystywane są do ataków na grupy mniejszościowe i nie tylko. Publikacja została ponadto poszerzona o perspektywę socjologiczną, uwzględniającą nienawistne znaki w domenie symbolicznej autorstwa Lecha M. Nijakowskiego. Psychologiczne aspekty mowy nienawiści opracowane przez Mikołaja Winiewskiego oraz praktyczne rozwiązania prawne opracowane przez Joanna Grabarczyk-Anders, Jacka Mazurczaka oraz Tomasza Plaszczyka.
Publikacja ta, zawiera nie tylko symbole związane z ruchami skrajnymi, które są dostrzegane przez społeczeństwo i jednoznacznie odbierane jako przejaw nienawiści, ale również takie, które nie wzbudzają zainteresowania czy niepokoju ponieważ eksponują niejasne i kontekstowe symbole nienawiści wykorzystywane bez większych konsekwencji, jeśli w ogóle. Są to symbole i znaki, które wykorzystują ironie, humor, przekierowanie na inny temat, błędną charakterystykę i estetykę, aby zawoalować swoje przekonania i zatrzymać „normies” w nienawiści.
Strategia ta polega na przywłaszczaniu symboli i przypisywaniu im nienawistnego znaczenia. W tym kontekście, na przykład gest „okay” czy żaba Pepe, mogłoby się wydawać dają możliwość wiarygodnego odpierania zarzutu o szerzenie nienawiści i ośmieszają oskarżyciela. Co w konsekwencji przyczynia się do zakodowanego funkcjonowania nienawiść w głównym nurcie. Mając ponadto na uwadze przyswajalność nowych technologii i platform komunika-
cyjnych, wiele ruchów nienawiści dostosowało się do młodzieżowych platform, takich jak TikTok, Instagram, Twitch czy Discord. Równie sprawnie wykorzystują serwery gier wideo, by radykalizować, propagując nienawiść i nienawistne zachowanie. Budują w ten sposób sieć kontaktów, mobilizują nowe grupy dla poparcia skrajnych grup czy partii politycznych, burząc podział pomiędzy światem online i światem offline. W ten sposób nienawiść ograniczona do ekstremalnych przestrzeni online, jest normalizowana i coraz częściej pojawia się w „prawdziwym życiu”, gdzie często jest powiązana z przypadkami terroryzmu
na całym świecie.
Dlatego tak ważne są rozwiązania systemowe, bazujące na wsparciu infrastruktury badawczej i edukacyjnej, zaangażowania organizacji non-profit oraz grup społecznych w przeciwdziałanie nienawiści. Niewystarczające jest
ustanowienie prawa przeciwko stale ewoluującym praktykom nienawistnym
grup skrajnych, bez rozwiązań edukacyjnych w tym zakresie, prewencyjnych i informacyjnych. Bez podejścia międzysektorowego tworzy się przestrzeń dla grup i ruchów nienawiści, które w pełni mogą działać na wolności i szerzyć nienawiść.
Mamy nadzieje, że nasze opracowanie przyczyni się do zmiany i będzie
zaczątkiem takiej współpracy.
Spis treści:
Domeny symboliczne i nienawistne znaki. Perspektywa socjologiczna. Lech M. Nijakowski
Psychologiczne aspekty mowy nienawiści. Mikołaj Winiewski
Znaki nienawiści – katalog. Anna Makówka-Kwapisiewicz
Zawiadomienie o przestępstwie i co dalej? – uwagi praktyczne. Tomasz Plaszczyk
Postępowania dotyczące mowy nienawiści w Internecie. Joanna Grabarczyk-Anders, Tomasz Plaszczyk, Jacek Mazurczak
Słowniczek podstawowych pojęć. Tomasz Plaszczyk
Kazusy – przykłady zawiadomień o przestępstwach z nienawiści
Publikacja powstała w ramach projektu „Zintegrowany system monitorowania antysemickich przestępstw i mowy nienawiści oraz pomocy i wsparcia dla członków społeczności żydowskiej”, realizowanego przez Żydowskie Stowarzyszenie Czulent oraz Gminę Wyznaniową Żydowską w Warszawie. Projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach programu Prawa, Równość i Obywatelstwo na lata 2014-2020 oraz Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość (EVZ).
Abstract: Jewish Association Czulent as an advocacy organization working to spread tolerance and shape attitudes of openness towards national, ethnic and religious minorities, with particular emphasis on counteracting anti-Semitism and discrimination, taking into account cross-discrimination.
Observing the public debate on hate speech and hate crimes, which increasingly appears in the mainstream, we have noticed a high level of its politicization. This is particularly visible in the topic of anti-Semitism, which is even instrumentalized and used as a political tool.
The politicization and exploitation of hate thus influences discussions about hate crimes. In this way, we do not focus on the solutions and functioning of investigative bodies or courts, but on political "colors". As a result, injured people lose their human dimension and become only the subject of statistics.
Instead of focusing on eliminating the phenomenon or analyzing the increase in hate speech and hate crimes. We focus on the discourse regarding the uniqueness and tolerance of the "Polish nation". This contributes to the phenomenon of underreporting, and people and groups that require support and are particularly vulnerable to hateful attacks are afraid to report such attacks and seek support.
Therefore, we decided to focus on the injured people in our actions. We analyzed the individual stages, from the decision to report a crime to the final court judgment. The respondents represented various social groups, which allowed us to learn from different perspectives about the experiences and emotions that accompanied them at particular stages. In the interviews we conducted, we paid attention to the actors who appeared at various stages, which is why our study includes, in addition to the police, prosecutor's office, and courts, non-governmental organizations and the media.
We hope that our activities and research will contribute to supporting people exposed to such attacks and a comprehensive understanding of the challenges faced not only by people injured in hate crimes, but also by their representatives, investigators, prosecutors and judges. We encourage you to use the research cited, but also to develop and expand it.
Contents:
Information on the survey and methodology
Hate crimes – experiences
Human rights defenders
Directive 2012/29/EU of the European Parliament and of the Council
Gender aspects
Hate crimes – enhancements are needed
Summary and final conclusions
The publication was created thanks to funding from the Foundation Remembrance, Responsibility and Future (EVZ Foundation), as part of the project "Pre-project for the Project: Strategic Litigation as one of the Tools to Counteract Antisemitism on the Internet".
Abstract: Niniejszy raport, powstały z inicjatywy Żydowskiego Stowarzyszenia Czulent, i Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, zawiera dane o przestępstwach z nienawiści, incydentach na tle antysemickim i mowie nienawiści motywowanej antysemityzmem, zgłoszene przez członków i członkinie społeczności żydowskiej, za pośrednictwem platformy zglosantysemityzm.pl. Raport poszerzony został o opisane trendy, które zaobserwowano dzięki zebranym danym w 2023 roku oraz metodologię badawczą, którą zastosowano podczas naszych działań.
Spis treści:
Wstęp
Metodologia
Zestawienie: incydenty antysemickie zgłoszone na platformę w roku 2023
Graficzne zestawienie wyników
Typy incydentów
Formy antysemityzmu
Lokalizacja incydentów o podłożu antysemickim
Przejawy antysemityzmu po 7 października 2023
Konta hurtownicz
Podejmowane działania Żydowskiego Stowarzyszenia Czulent
Publikacja powstała w ramach projektu„Online antisemitism in Poland:
establishment of a legal aid helpdesk, reporting and advocacy activities”, finansowanego z Fundacji „Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość” (EVZ), realizowanego przez Żydowskie Stowarzyszenie Czulent.
Abstract: While Holocaust memory underscores the significance of freedom, the actual enactment of freedom varies across different countries, posing a vital question for educating about the Holocaust. How do educators navigate this dissonance? Do they serve as conduits for government perspectives, or do they exercise their teacher autonomy? As part of a comparative study examining shifts in Holocaust memory in Europe from 2020 to 2022, my colleagues and I conducted in-depth interviews with 75 Holocaust educators from Poland, Hungary, Germany, and England, inviting them to share their life stories and professional experiences. This article delves into a recurring theme found within these educators’ narratives: the appreciation of freedom and choice.
To interpret the significance of this theme, I integrate educational theories on ‘difficult history’ and teacher autonomy with theories of psychological reactance and the freedom quotient (FQ). I draw on Isaiah Berlin's concepts of negative and positive liberty to bridge the personal and societal dimensions. The resulting model provides a framework for the study's findings. As expected, teachers from Poland and Hungary felt their negative liberty was constrained, while those from Germany and England reported a greater degree of autonomy. More surprisingly, limited negative liberty led many interviewees from Poland and Hungary to find powerful ways to express their inner freedom. These included resistance to authority, activism within and beyond the classroom, and the application of diverse and creative pedagogical approaches in EaH. The interviews also pointed to a connection between higher levels of negative liberty in Germany and England, and a plurality of content and goals in EaH within these countries. In light of these findings, I offer policy and educational recommendations.
Abstract: EUJS has published a report on the Rise of Antisemitism at European Universities as a result of the October 7 Massacre. For the compilation of this report, we received more than one hundred and ten (110) reports of antisemitic incidents across Europe. However, this in no way reflects the true magnitude of incidents that have taken place, as many have gone unreported.
This report has been sent out to the European Commission, Members of the European Parliament, major Jewish organisations, Heads of Jewish communities, our Partners, Universities, and the press.
The message we want to spread with the report is: Jewish students do not feel safe on their campuses. Jewish students have even stopped attending classes out of fear due to the extremely hostile campus atmosphere. In 2024, this is unacceptable.
The European Union of Jewish Students will continue to gather information and data on antisemitism from University campuses across Europe. We will continue to fight against all forms of antisemitism, be it on campus or online, and to protect our Jewish students. We will continue, throughout, to advocate for a world that will allow for Jews to showcase and celebrate their Judaism in a positive way. But for this, collaboration on a university, institutional, governmental, and societal level is needed
Abstract: The present report provides an overview of data on antisemitism as recorded by international organisations and by official and unofficial sources in the European Union (EU) Member States. Furthermore, the report includes data concerning the United Kingdom, which in 2019 was still a Member State of the EU. For the first time, the report also presents available statistics and other information with respect to North Macedonia and Serbia, as countries with an observer status to the European Union Agency for Fundamental Rights (FRA). All data presented in the report are based on the respective countries’ own definitions and categorisations of antisemitic behaviour. At the same time, an increasing number of countries are using the working definition of antisemitism developed by the International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA), and there are efforts to further improve hate crime data collection in the EU, including through the work of the Working Group on hate crime recording, data collection and encouraging reporting (2019–2021), which FRA facilitates. ‘Official data’ are understood in the context of this report as those collected by law enforcement agencies, other authorities that are part of criminal justice systems and relevant state ministries at national level. ‘Unofficial data’ refers to data collected by civil society organisations.
This annual overview provides an update on the most recent figures on antisemitic incidents, covering the period 1 January 2009 – 31 December 2019, across the EU Member States, where data are available. It includes a section that presents the legal framework and evidence from international organisations. The report also provides an overview of national action plans and other measures to prevent and combat antisemitism, as well as information on how countries have adopted or endorsed the non-legally binding working definition of antisemitism adopted by the International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA) (2016) as well as how they use or intend to use it.
This is the 16th edition of FRA’s report on the situation of data collection on antisemitism in the EU (including reports published by FRA’s predecessor, the European Monitoring Centre on Racism and Xenophobia).
Abstract: Over the past 3.5 years, the Decoding Antisemitism research project has been analysing antisemitism on the internet in terms of content, structure, and frequency. Over this time, there has been no shortage of flashpoints which have generated antisemitic responses. Yet the online response to the Hamas attacks of 7 October and the subsequent Israeli operations in Gaza has surpassed anything the project has witnessed before. In no preceding escalation phase of the Arab-Israeli conflict has the predominant antisemitic reaction been one of open jubilation and joy over the deaths of Israeli Jews. As demonstrated in the sixth and final Discourse Report, this explicit approval of the Hamas attacks was the primary response from web users. The response to 7 October therefore represents a turning point in antisemitic online discourse, and its repercussions will be felt long into the future.
The report contains analysis of the various stages of online reactions to events in the Middle East, from the immediate aftermath to the Israeli retaliations and subsequent accusations of genocide against Israel. As well as examining online reactions in the project’s core focus—the United Kingdom, France, and Germany—this report also, for the first time, extends its view to analyse Israel-related web discourses in six further countries, including those in Southern and Eastern Europe as well as in North Africa. Alongside reactions to the escalation phase, the report also examines online responses to billionaire Elon Musk’s explosive comments about Jewish individuals and institutions.
Additionally, the report provides a retrospective overview of the project’s development over the past 3.5 years, tracking its successes and challenges, particularly regarding the conditions for successful interdisciplinary work and the ability of machine learning to capture the versatility and complexity of authentic web communication.
To mark the publication of the report, we are also sharing our new, interactive data visualisations tool, which lets you examine any two discourse events analysed by our research team between 2021 and 2023. You can compare the frequencies and co-occurrences of antisemitic concepts and speech acts by type and by country, look at frequencies of keywords in antisemitic comments, and plot keyword networks.
Abstract: After the 1968 emigration, very few Jews remained in Poland, and even more miniscule was the number of “Jewish Jews.” Since then the number has grown somewhat, and much of it is due to the process of de-assimilation; i.e., some people with Jewish ancestors raised in completely Polonized families began to recover, reclaim, and readapt their Jewish background. An analysis of this phenomenon is offered with a series of putative reasons for its occurrence. The individuals constituting the “products” of de-assimilation are the majority of Polish Jews today and form much of the current leadership. While individuals everywhere can strengthen their ties to the Jewish people and can experience teshuvah or another kind of “Judaization,” the process of de-assimilation does not seem to be reducible to those moves. It begins with no Jewish identity, and is highly dependent on the attitudes and cultural trends in the majority society. It does not remove the de-assimilationists from the majority culture. The phenomenon is general and deserves to be studied as a sociological mechanism working in other cases of assimilation to a majority culture. In the Jewish case, it is especially dramatic. Probably the first example can be found in the evolution of the Marrano communities settled in Holland. The presence of de-assimilation seems to differentiate some European, first of all East European, communities from the globally dominant American and Israeli ones. Probably this rather new concept is needed to describe a significant part of the world of the Jews of twenty-first century Europe.
Abstract: W niniejszym artykule prezentujemy macierzyńskie doświadczenia trzech kobiet żydowskiego pochodzenia. Dane zebrane zostały za po-mocą wywiadu swobodnego z elementami narracji, a analizowane za pomocą językowo-narracyjnej metody analizy tekstu. Głównym pyta-niem, na które staramy się znaleźć odpowiedź, jest: Jakie typy macie-rzyństwa prezentują matki Żydówki? I czym charakteryzuje się każdy z nich? Cele artykułu to: (1) Zestawienie trzech stylów macierzyństwa i charakterystyka każdego z nich, (2) Ukazanie znaczenia transfe-ru kultury pochodzenia i wychowania dla pełnienia roli rodzicielskiej przez kobiety pochodzenia żydowskiego. W artykule przedstawiamy kulturowy wzór macierzyństwa, zestawiamy figurę matki-Polki z Jidy-sze Mame. Następnie prezentujemy szczegółowe założenia metodolo-giczne. W kolejnej części charakteryzujemy trzy typy macierzyństwa: jednokulturowe, dwukulturowe i wielokulturowe. Nasze analizy prowa-dzą do wniosków końcowych, wskazujących na to, że pomimo współ-czesnych przemian społecznych nadal za religijne wychowanie dzieci odpowiadają matki. Jednocześnie wskazujemy na podobieństwa po-między matką-Polką a Jidysze Mame.WprowadzenieMacierzyństwo to z jednej strony bardzo zindywidualizowane doświadczenie wielu kobiet, z drugiej – zjawisko niezwykle złożone, wieloaspektowe, dające asumpt do naukowych dociekań w obrębie wielu dyscyplin naukowych, w tym także pedagogiki. W literaturze znaleźć można rozważania na temat biologicznych aspektów stawa-nia się matką (np. Lichtenberg-Kokoszka 2008; Nowakowska 2014), analizy dotyczące społeczno-kulturowych uwarunkowań macierzyń-stwa (np. Budrowska 2000; Grzelińska 2012; Maciarz 2004; Sikor-ska 2012) czy też zmagania z rolą matki w kontekście innych ról życiowych (np. Pryszmont-Ciesielska 2011; Sokołowska 2013). Co ważne, wiele badań z tego obszaru prowadzonych jest w oparciu o narracje samych matek, zapisy doświadczeń konkretnych kobiet, funkcjonujących w różnych warunkach społecznych, ekonomicznych
Abstract: Książka Więcej niż stereotyp. „Żydokomuna” jako wzór kultury polskiej oparta jest na analizie dyskursu ntykomunistycznego i antysemickiego we współczesnej Polsce i ich wzajemnych powiązań. Jej powstaniu towarzyszyła intencja uszeregowania trzech zachodzących na siebie procesów: 1) intensyfikacji i rozwoju dyskursu antysemickiego w synergii z wciąż zyskującą na znaczeniu polityką historyczną, 2) powstawania nowych teorii interweniujących w pole badań nad antysemityzmem, 3) pojawiania się nowych zjawisk w sferze społecznej, które miałyby być tymi teoriami wyjaśniane.
Na tle dotychczasowych ujęć tematu podejście autorki wyróżniają rozbudowane rozważania metodologiczne, a zwłaszcza wypunktowanie niedostatków kategorii stereotypu i wyjście poza nią w kierunku kategorii wzoru kultury. Kategoria stereotypu sugeruje, że mamy do czynienia z błędem poznawczym, aberracją lub pomyłką. Zaproponowaną w książce analizę antysemityzmu charakteryzuje tymczasem całkowite zerwanie z koncepcją „ziarna prawdy”, na której zasadza się większość definicji stereotypu jako uproszczonej wizji jakiegoś wycinka rzeczywistości. Podążając tropem Sandera Gilmana, autorka traktuje treści stereotypów jako materiał do analizy grupy
wytwarzającej stereotypy. Takie podejście pozwala na wykorzystanie motywu „żydokomuny” do opisania status quo współczesnej kultury polskiej w zakresie wyobrażeń o żydowskości i o komunizmie. Autorka dowodzi, że przekonania na temat Żydów są integralną częścią kultury, wypracowaną i reprodukowaną w jej prawomocnych obiegach. Są one generowane, produkowane i używane do podtrzymywania pewnej całości kulturowej i pozostają w harmonii z jej pozostałymi elementami. Autorka broni tezy o „żydokomunie” jako motywie współcześnie konstytutywnym dla koherencji kulturowej, generowanej w ramach paradygmatu antykomunistycznego.
Książka ma dowieść, że antykomunizm nie tylko stanowi komponent tradycji antysemickiej, ale w dużej mierze ukształtował taki model badań nad antysemityzmem, w którym możliwość zdiagnozowania i rozmontowania tego ideologicznego konstruktu jest strukturalnie zablokowana. Strukturę tę umacnia fakt, że – za sprawą szantażu antysemicką zbitką „żydokomuny” zastosowanym wobec szkoły frankfurckiej na uchodźctwie – zbudowano ją niejako „rękami Żydów” – badaczek i badaczy, którzy po drugiej stronie żelaznej kurtyny w początkach zimnej wojny rozwinęli koncepcję relacji międzygrupowych, próbując ten szantaż obejść. Podążając tropem Stuarta Svonkina i Avivy Weingarten, autorka śledzi historię powojennego konstruowania narzędzi badawczych antysemityzmu w duchu psychologii społecznej przy równoczesnym odchodzeniu od kategorii socjologicznych. W książce wypunktowane zostają niedostatki takiego podejścia, ponieważ koncentruje się ono na szacowaniu indywidualnych podmiotów antysemityzmu, definiując antysemityzm podług cech nieadekwatnych do jego współczesnej konstrukcji. Tymczasem kategoria wzoru kultury pozwala przenieść punkt ciężkości z pytania o to, kto jest antysemitą, na pytanie o to, jakie
treści kulturowe cyrkulujące w rozmaitych rejestrach kultury, także tych najbardziej oficjalnych, są zakorzenione w antysemickich kategoriach postrzegania rzeczywistości oraz jakie są funkcje tych kategorii dla stabilizowania zastanego porządku. Takie ujęcie pozwala na uchwycenie mechanizmów odtwarzania motywu „żydokomuny” we
współczesnym dyskursie i jego funkcjonalności.
Zaproponowana w książce krytyka słownika pojęć używanych do analizy antysemityzmu obejmuje także terminy wypracowane w łonie nauk społecznych na Zachodzie, stosowane do półperyferyjnych warunków ostkomunistycznego kraju Europy Wschodniej. W książce znajdziemy krytykę powierzchownego przyswojenia kategorii: intersekcjonalność, białość, imperializm. Rozważając przystawalność amerykańskiego dyskursu o rasie i rasizmie do warunków polskich, autorka stara się dowieść, że użycie niektórych pojęć bez zważania na lokalny kontekst okazuje się mieć odwrotny wydźwięk w stosunku do intencji, które stały za ich wypracowaniem.
Ostatnia część książki poświęcona jest recepcji piętna „żydokomuny” przez napiętnowanych. Rozważania na ten temat wynikają z założenia autorki, że tylko przemoc symboliczna – przemoc, którą jednostki i grupy zadają same sobie, uwewnętrzniając przekonania grupy dominującej na własny temat i odgrywając przeznaczone im
przez grupę dominującą role (gościa, sublokatora, aspirującego, podejrzanego, niszczyciela, wroga itd.) – zapewnia tym przekonaniom pełną stabilność kulturową i możliwość bezkolizyjnego wypełniania określonych funkcji w kulturze. Zadając pytanie o to, w jaki sposób czytać narracje mniejszościowe, autorka mierzy się z metodologicznym impasem powodowanym faktem, że struktura dyskursywna stawia w upośledzonej pozycji tych uczestników dyskursu, którzy – bez względu na to, jaką mają tożsamość wybraną – postrzegani są przez pryzmat tożsamości wymuszonej. Nosicielki
i nosiciele piętna są w kulturze dominującej pozycjonowani jako stronniczy. Jest to jeden z efektów mistyfikacyjnego uniwersalizmu. Czy zatem, analizując narracje napiętnowanych, należy brać pod uwagę piętno podmiotu? Czy nie jest to powtórzenie – w imię analizy – gestu napiętnowania? Z drugiej strony, czy pominięcie piętna nie byłoby niedopuszczalnym przeoczeniem, skoro wiemy, że autorka/autor pisze w obrębie kultury, która z przyczyn strukturalnych, pod groźbą przemocy, nie chce dopuścić jej/go do głosu na równych prawach? By przełamać ten impas, autorka proponuje oryginalny, czterostopniowy schemat analizy dyskursu w badaniach nad recepcją piętna.
Abstract: Od dłuższego czasu próbuję dowieść tezy, że obecnie w Polsce postawy antysemickie, a więc postawy wrogości i niechęci do Żydów, nie występują jako odrębne, niezależne od innych. Jeśli mamy do czynienia z aktywnymi postawami antysemickimi, takimi, które nakazują rozejrzeć się wokół, czy nie ma obok jakiegoś Żyda – a więc także osoby żydowskiego pochodzenia, która udaje nie-Żyda – najczęściej nie występują one w Polsce samodzielnie. Stanowią na ogół część ogólniejszego obrazu świata, zideologizowanego światopoglądu, w którego centrum znajduje się kwestia narodu, jego powołania, jego cech i katolickiego charakteru oraz, rzecz jasna, jego wrogów i przeciwników.
Abstract: In this report:
We look into Jewish migration from 15 European countries - representing 94% of Jews living in Europe - comparing data from recent years to previous periods over the last century, and focusing on the signal that the current levels of Jewish migration from Europe send about the political realities perceived and experienced by European Jews.
Some of the key findings in this report:
Peak periods of Jewish migration in the past century – from Germany in the 1930s, North Africa in the 1960s and the Former Soviet Union in the 1990s, saw 50%-75% of national Jewish populations migrate in no more than a decade;
No European Jewish population has shown signs of migration at anywhere near that level for several decades, although recent patterns from Russia and Ukraine point to that possibility over the coming years;
France, Belgium, Italy and Spain saw strong surges in Jewish emigration in the first half of the 2010s, which declined subsequently, but not as far as pre-surge levels;
However, the higher levels of migration measured in these counties during the last decade have not reached the critical values indicating any serious Jewish ‘exodus’ from them;
For Russian and Ukrainian Jews, 2022 was a watershed year: if migration from these countries continues for seven years at the levels seen in 2022 and early 2023, 80%-90% of the 2021 Jewish population of Ukraine and 50%-60% of the 2021 Jewish population of Russia will have emigrated;
Jewish emigration from the UK, Germany, Sweden, the Netherlands, Austria and Denmark has mainly been stable or declining since the mid-1980s;
In Sweden, Denmark and the Netherlands, there has been some decline in Jewish migration over the observed period, with migration eventually settling at a new, lower level.
Abstract: Holocaust memory in Europe is shifting and diversifying, often in conflicting ways. This report is the culmination of a comparative and multidisciplinary study aimed at exploring these contemporary shifts in Holocaust memory in five European countries that played very different roles during the Holocaust, and whose post-WWII histories differed too: Poland, Hungary, Germany, England and Spain.
The study took place from 2019-2022 and offers a snapshot of Holocaust memory at the start of the 21st century. In addition to the rise of far-right political parties, antisemitic incidents and crises around immigration and refugees, this period was also overshadowed by the Covid pandemic and its ensuing economic instability. Our central guiding question was: How do experiences of the present relate to the memory of the Holocaust? Do they supersede it, leading to the gradual fading from memory of the mass-murder that shook the twentieth century? Do they reshape it, shedding new light on its lessons? Is the meaning assigned to present-day events shaped by its metaphors and symbols, or perhaps the present and the past engage in multidirectional dialogue over diverse memory platforms?
To explore this question and other questions about the extent to which Holocaust memory is present in European public discourses, the circumstances in which it surfaces, and the differences in its expressions in the countries we examined, we focused on three complementary domains that serve as memory sites: the public-political, Holocaust education and social media.
We used a between/within analysis matrix of the countries and the domains, to understand how Holocaust memory is expressed in these countries. We found that while the memory of the Holocaust remains alive, in some places
it is struggling for relevance. A common memory practice that surfaced across domains was “relationing the Holocaust,” a variant of multidirectional memory. We also found that a distinguishing aspect of Holocaust memory relates to the political left-right identification of subgroups within countries. There were also interactions
between domains and countries, for example, in the countries we explored in Western Europe, teachers’ attitudes about the Holocaust corresponded to those of their political establishment, but this was not the case in Central and Eastern Europe.
This report is intended for Holocaust and memory scholars, educators, commemorators, policymakers, journalists and anyone interested in deciphering the complex intersections of past and present. The report culminates with a series of recommendations for various policymakers, NGOs, educational organizations and social media moderators.
Abstract: Niniejszy raport, powstały z inicjatywy Żydowskiego Stowarzyszenia Czulent, i Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, zawiera dane o przestępstwach z nienawiści, incydentach na tle antysemickim i mowie nienawiści motywowanej antysemityzmem, zgłoszene przez członków i członkinie społeczności żydowskiej, za pośrednictwem platformy zglosantysemityzm.pl. Raport poszerzony został o opisane trendy, które zaobserwowano dzięki zebranym danym w 2022 roku oraz metodologię badawczą, którą zastosowano podczas naszych działań.
Spis treści:
Wstęp
Metodologia i słownik pojęć
Podsumowanie: incydenty antysemickie zgłoszone przez platformę w Polsce w 2022 roku
Statystyki:
Przykłady
Wnioski
Opis projektu
Organizacje realizujące projekt
Publikacja powstała w ramach projektu „Zintegrowany system monitorowania antysemickich przestępstw i mowy nienawiści oraz pomocy i wsparcia dla członków społeczności żydowskiej”. Projekt realizowany przez Żydowskie Stowarzyszenie Czulent oraz Gminę Wyznaniową Żydowską w Warszawie.
Projekt finansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach programu Prawa, Równość i Obywatelstwo na lata 2014-2020 oraz Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość (EVZ).
Abstract: Visitor Experience at Holocaust Memorials and Museums is the first volume to offer comprehensive insights into visitor reactions to a wide range of museum exhibitions, memorials, and memory sites.
Drawing exclusively upon empirical research, chapters within the book offer critical insights about visitor experience at museums and memory sites in the United States, Poland, Austria, Germany, France, the UK, Norway, Hungary, Australia, and Israel. The contributions to the volume explore visitor experience in all its complexity and argue that visitors are more than just "learners". Approaching visitor experience as a multidimensional phenomenon, the book positions visitor experience within a diverse national, ethnic, cultural, social, and generational context. It also considers the impact of museums’ curatorial and design choices, visitor motivations and expectations, and the crucial role emotions play in shaping understanding of historical events and subjects. By approaching visitors as active interpreters of memory spaces and museum exhibitions, Popescu and the contributing authors provide a much-needed insight into the different ways in which members of the public act as "agents of memory", endowing this history with personal and collective meaning and relevance.
Visitor Experience at Holocaust Memorials and Museums offers significant insights into audience motivation, expectation, and behaviour. It is essential reading for academics, postgraduate students and practitioners with an interest in museums and heritage, visitor studies, Holocaust and genocide studies, and tourism.
Table of Contents
Introduction: Visitors at Holocaust Museums and Memory sites
Diana I. Popescu
Part I: Visitor Experience in Museum Spaces
Mobile Memory; or What Visitors Saw at the United States Holocaust Memorial Museum
Michael Bernard-Donals
Visitor Emotions, Experientiality, Holocaust, and Human Rights: TripAdvisor Responses to the Topography of Terror (Berlin) and the Kazerne Dossin (Mechelen)
Stephan Jaeger
"Really made you feel for the Jews who went through this terrible time in History" Holocaust Audience Re-mediation and Re-narrativization at the Florida Holocaust Museum
Chaim Noy
Understanding Visitors’ Bodily Engagement with Holocaust Museum Architecture: A Comparative Empirical Research at three European Museums
Xenia Tsiftsi
Attention Please: The Tour Guide is Here to Speak Out. The Role of the Israeli Tour Guide at Holocaust Sites in Israel
Yael Shtauber, Yaniv Poria, and Zehavit Gross
The Impact of Emotions, Empathy, and Memory in Holocaust exhibitions: A Study of the National Holocaust Centre & Museum in Nottinghamshire, and the Jewish Museum in London
Sofia Katharaki
The Affective Entanglements of the Visitor Experience at Holocaust Sites and Museums
Adele Nye and Jennifer Clark
Part II: Digital Engagement Inside and Outside the Museum and Memory Site
"…It no longer is the same place": Exploring Realities in the Memorial Falstad Centre with the ‘Falstad Digital Reconstruction and V/AR Guide’
Anette Homlong Storeide
"Ways of seeing". Visitor response to Holocaust Photographs at ‘The Eye as Witness: Recording the Holocaust’ Exhibition
Diana I. Popescu and Maiken Umbach
Dachau from a Distance: The Liberation during The COVID-19 Pandemic
Kate Marrison
Curating the Past: Digital Media and Visitor Experiences at the Memorial to the Murdered Jews of Europe
Christoph Bareither
Diversity, Digital Programming, and the Small Holocaust Education Centre: Examining Paths and Obstacles to Visitor Experience
Laura Beth Cohen and Cary Lane
Part III: Visitors at Former Camp Sites
The Unanticipated Visitor: A Case Study of Response and Poetry at Sites of Holocaust Memory
Anna Veprinska
"Did you have a good trip?" Young people’s Reflections on Visiting the Auschwitz-Birkenau State Museum and the Town of Oświęcim
Alasdair Richardson
Rewind, Relisten, Rethink: The Value of Audience Reception for Grasping Art’s Efficacy
Tanja Schult
"The value of being there" -Visitor Experiences at German Holocaust Memorial Sites
Doreen Pastor
"Everyone Talks About the Wind": Temporality, Climate, and the More-than Representational Landscapes of the Mémorial du Camp de Rivesaltes
Ian Cantoni
Guiding or Obscuring? Visitor Engagement with Treblinka’s Audio Guide and Its Sonic Infrastructure
Kathryn Agnes Huether
Abstract: In the early years of the 21st century it appeared that the memory of the Holocaust was secure in Western Europe; that, in order to gain entry into the European Union, the countries of Eastern Europe would have to acknowledge their compatriots' complicity in genocide. Fifteen year later, the landscape looks starkly different. Shedding fresh light on these developments, The Perversion of Holocaust Memory explores the politicization and distortion of Holocaust remembrance since 1989.
This innovative book opens with an analysis of events across Europe which buttressed confidence in the stability of Holocaust memory and brought home the full extent of nations' participation in the Final Solution. And yet, as Judith M. Hughes reveals in later chapters, mainstream accountability began to crumble as the 21st century progressed: German and Jewish suffering was equated; anti-Semitic rhetoric re-entered contemporary discourse; populist leaders side-stepped inconvenient facts; and, more recently with the revival of ethno-nationalism, Holocaust remembrance has been caught in the backlash of the European refugee crisis.
The four countries analyzed here – France, Germany, Hungary, and Poland – could all claim to be victims of Nazi Germany, the Allies or the Communist Soviet Union but they were also all perpetrators. Ultimately, it is this complex legacy which Hughes adroitly untangles in her sophisticated study of Holocaust memory in modern Europe.
Abstract: The ADL Global 100: An Index of AntisemitismTM is the most extensive poll on antisemitic attitudes ever conducted, involving 102 countries and territories. The ADL Global 100: An Index of Antisemitism has provided crucial insights into national and regional attitudes toward Jews around the world, the levels of acceptance of antisemitic stereotypes and knowledge of the Holocaust.
In 2023, ADL released a focused survey that included 10 European countries: Belgium, France, Germany, Hungary, Netherlands, Poland, Russia, Spain, Ukraine and the United Kingdom.
First conducted in 2014, with follow up surveys in select countries since that time, this data is utilized by policy makers, researchers, Jewish communities, NGOs and journalists around the globe. The findings allow understanding of the magnitude of antisemitic attitudes around the world, and exactly which anti-Jewish beliefs are the most seriously entrenched.
The 2023 survey found that roughly one out of every four residents of the European countries polled for the 2023 survey harbored antisemitic attitudes. This result is consistent with the survey’s 2019 findings, showing that antisemitism continues to be entrenched across Europe. At least one in three respondents in Western European countries believe that Jews are more loyal to Israel than the countries they reside in. In Eastern Europe, the most commonly held stereotypes is that of Jewish economic control and the perception of Jews as clannish.
Among the questions asked of respondents, 11 questions measuring general acceptance of various negative Jewish stereotypes were used to compile an index that has served as a benchmark for ADL polling around the world since 1964. Survey respondents who said at least 6 out of the 11 statements are “probably true” are considered to harbor antisemitic attitudes.
The survey was fielded between November 2022 and January 2023 with 500 nationally representative samples in each of the eight European countries and 1,000 nationally representative samples in Russia and Ukraine, respectively.
Abstract: Existing scholarship on contemporary antisemitism tends to sacrifice breadth for depth, typically focusing on a specific dimension of the phenomenon or a single national or ideological context. This myopia threatens to limit our understanding of current antisemitism because separate parts of a complex picture are studied in isolation, and because crucial questions about temporal and cross-national variation remain understudied. To help remedy this situation, this article introduces a more comprehensive conceptual and empirical framework along with a new dataset intended to encourage the study of antisemitism as a multidimensional, cross-national, and dynamic phenomenon. The framework provides a model for studying antisemitism in four core dimensions—attitudes, incidents, cultural imagery, and Jews’ exposure—and specifies relevant variables and indicators, thus facilitating future research and data collection efforts. To supplement the framework, the article introduces a new dataset (DIMA—Dimensions of Antisemitism) featuring publicly available data covering three of the four dimensions: attitudes, incidents, and exposure. Based on patterns emerging from these data, hypotheses for further study are suggested. These contributions are intended to prepare the ground for a new and theoretically more ambitious research agenda in the field of contemporary antisemitism research.
Abstract: The stereotyped content of outgroups denotes intergroup relations. Based on this notion, Susan Fiske and colleagues (2002, https://doi.org/10.1037/0022-3514.82.6.878) created the stereotype content model (SCM), which links two dimensions, warmth and competence, with social structure. The structure of intergroup relations is not stable in time, nor is it shaped instantly. Based on the assumptions of SCM we predict that the history of intergroup relations is in part responsible for stereotypes. In order to test the hypothesis we reanalysed five Polish nationwide, representative surveys (total N = 4834). The studies followed a similar procedure for data collection, and each study asked an open-ended question about the traits of two ethnic groups (Jews and Germans). Answers were listed and coded using competent judges. The averages of the judges’ codes were used as indicators of stereotype content and an analysis of regional differences was conducted. Several significant results were obtained and are interpreted in line with warm – competition and competence – status relations. The results show that several historical situations and events, such as pre-WWII social structure or post-war migrations and territorial changes, can be linked to contemporary stereotypes.
Abstract: How attached do European Jews feel to the countries in which they live? Or to the European Union? And are their loyalties ‘divided’ in some way – between their home country and Israel? Answering these types of questions helps us to see how integrated European Jews feel today, and brings some empiricism to the antisemitic claim that Jews don’t fully ‘belong.’
This mini-report, based on JPR's groundbreaking report ‘The Jewish identities of European Jews’, explores European Jews’ levels of attachment to the countries in which they live, to Israel, and to the European Union, and compares them with those of wider society and other minority groups across Europe. Some of the key findings in this study written by Professor Sergio DellaPergola and Dr Daniel Staetsky of JPR’s European Jewish Demography Unit include:
European Jews tend to feel somewhat less strongly attached to the countries in which they live than the general population of those countries, but more strongly attached than other minority groups and people of no religion.
That said, levels of strong attachment to country vary significantly from one country to another, both among Jews and others.
European Jews tend to feel somewhat more strongly attached to the European Union than the general populations of their countries, although in many cases, the distinctions are small.
Some European Jewish populations feel more strongly attached to Israel than to the countries in which they live, and some do not. The Jewish populations that tend to feel more attached to Israel than the countries in which they live often have high proportions of recent Jewish immigrants.
Having a strong attachment to Israel has no bearing on Jewish people's attachments to the EU or the countries in which they live, and vice versa: one attachment does not come at the expense of another. They are neither competitive nor complementary; they are rather completely unrelated.
Jews of different denominations show very similar levels of attachment to the countries in which they live, but rather different levels of attachment to Israel and the EU.
