Abstract: In this deeply personal essay, Leora Tec, the daughter of Holocaust survivor and Holocaust scholar Nechama Tec from Lublin, Poland, examines the causes of past and present divides among many in the Polish Jewish community, both Jews and non-Jews. She shows how factors such as: silence (both personal and institutional or governmental); ignorance; an overemphasis on Polish rescue; a competition of victimhood; and an overemphasis on the separation between Jews and non-Jews before the war, have all deepened this chasm. And she demonstrates—using her own experience encountering the memory work done by those at Brama Grodzka-NN Theatre Centre as an example—how these divides can be bridged by collective, artistic, and individual remembrance. This remembrance holds space for what is absent or incomplete, while valuing the “fragments” of history. Most of all, she shows how forging human connection in the present, continues the work of remembering the past with reverence, and has enabled her to find a connection to Poland. Ultimately, she concludes that the human beings building the bridges are themselves the bridge.
Abstract: This article has a twofold aim: historical and practical. First, it conducts a brief historical review of the Jewish community in Serbia, addressing the ways in which this community has contributed to country’s culture, history, sciences, politics, and social life. It focuses especially on Jewish life in Serbia after the Holocaust, and the various difficulties of assimilation and emigration. Second, the essay investigates the practical realities of interculturalism in Serbia, weighing these realities against concerns about preserving Jewish identity. The article stems from three interviews: Stefan Sablić, theater director, musician, and founder of Shira U’tfila; Sonja Viličić, activist and founder/director ofNGOHaver Serbia; Dragana Stojanović, anthropologist and scholar of cultural studies. Taken together, the responses of these speakers offer novel approaches to multiculturalism and intercultural dialogue in an area with a complex history and cultural makeup.
Abstract: Artykuł prezentuje działania edukacyjne i społeczno-kulturalne o cha-rakterze inkluzywnym prowadzone w Polsce dla społeczności żydowskiej przez jej członków i członkinie zrzeszonych w Stowarzyszeniu Żydowskim Cukunft. Jako świecka organizacja Cukunft w swoich działaniach bazuje na żydowskich wartościach religijnych i kulturowych, z którymi zwraca się zarówno do spo-łeczności żydowskiej, jak i nieżydowskiej (świeckiej, katolickiej, protestanckiej i muzułmańskiej). Dzięki takiemu nowatorskiemu podejściu Cukunft stara się poruszać ważne kwestie społeczne, jak stereotypy, uprzedzenia, dyskryminację i wykluczenie ze względu na wyznanie, afiliację religijną, pochodzenie narodowe i etniczne, wiek, płeć, orientację seksualną i status społeczny. Celem tych działań jest wspieranie polskiego społeczeństwa obywatelskiego otwartego na różnorod-ność i bogactwo kulturowe Polaków należących do różnych grup mniejszościo-wych oraz aktywne przeciwdziałanie wszelkim formom rasizmu, antysemity-zmu, ksenofobii i wykluczenia społecznego. Tego typu podejście w żydowskiej edukacji religijnej pozwala podtrzymać pamięć o żydowskich wartościach kultu-rowo-religijnych i nadać im nową, uniwersalną jakość. Dzięki temu są one nadal obecne w przestrzeni społecznej. Słowa kluczowe: dialog religijny, dyskryminacja krzyżowa, inkluzywność reli-gijna, judaizm, wykluczenie, Żydzi W opracowaniach naukowych dotyczących współczesnego życia żydow-skiego w Polsce przyjęło się uważać, że wraz z upadkiem komunizmu po 1989 roku nastąpił dynamiczny rozwój polskiej społeczności żydowskiej, określany mianem żydowskiego odrodzenia (Jewish Revival) 1. Dowodem tego 1 Tematyką odrodzenia żydowskiego w Polsce po 1989 roku od wielu lat naukowo zajmują się m.in.
Abstract: The successful incorporation of Eastern European states into the European Union, NATO and the Western pro-democratic family of nations usually focuses on the import of ideas, governmental and societal structures, and products, from West to East, and of large movements of East European populations westward. Often overlooked in the export of ideas has been the intensive, expensive and industrial-scale effort to rewrite the history of the Holocaust and World War II in the direction of Double Genocide and Holocaust Obfuscation, a trend spurred on dramatically by the decline in East-West relations and the increasingly frightening movement of Russia toward revanchist authoritarianism that threatens its neighbors. The paper argues that no good can or will come from the adaptation of models of bogus nationalist history rooted in far-right, ultranationalist thought in the liberated states of Eastern Europe. Double Genocide and its corollaries as currently practiced and underwritten by state budgets, represent a threat to history, freedom of thought and speech, equal rights and ultimately, a ruse to insert far-right academic revisionism disguised as anti-Russian activity into Western discourse.
Abstract: This chapter situates France’s diverse Jewish community, the largest in Europe, in relation to Holocaust memory, exile from North Africa, the Israeli-Palestinian conflict, anti-Semitism and cultural (co-)production. The chapter begins by historically contextualising contemporary anti-Semitism and goes on to explore cultural representations, including Jewish-Muslim artistic collaborations. Contemporary anti-Semitism in France is driven by three main motivations which sometimes overlap, namely radical Islam, the Israeli-Palestinian conflict, and old anti-Jewish stereotypes. Education and cultural production (particularly collaborative, that is, through Jewish–Muslim cooperation) are particularly important in combating the conflation between Jews and Zionists, and in expressing solidarity between Jews and Muslims, who are both victims of racism in France albeit in the differing forms of anti-Semitism and Islamophobia.
Abstract: Warto zwrócić uwagę na przestrzenie lokalne – przedwojenne sztetle, małe miejscowości zamieszkiwane przed wojną przez liczne społeczności żydowskie. To w nich wyraźniej widać następstwa Zagłady. Po wojnie przestały istnieć tam całe wspólnoty żydowskie, a po ich wielowiekowej obecności pozostały domy, sklepy, przed-mioty codziennego użytku; wojnę przetrwało, choć w różnym stanie, żydowskie dziedzictwo materialne – dawne synagogi, cmentarze, książki, przedmioty kultu religijnego. Wielu badaczy wskazuje na fakt, że nieżydowscy mieszkańcy odnieśli korzyści na skutek Holokaustu – przejęli majątki należące kiedyś do Żydów oraz pozycje społeczne zajmowane kiedyś przez nich Ten fakt, jak również namacalność Zagłady w przestrzeniach dawnych sztetli(masowe groby, niezamknięte getta, egzekucje) i różne postawy wobec ludobójstwa oraz jego ofiar miały wpływ na kondycję tworzących się po wojnie społeczności – szczególnie w wymiarze tożsamościowym. Następstwa Zagłady złożyły się na ramy trudnej przeszłości, które do dziś kształtują postawy wobec Żydów oraz pamięć o Holokauście w dawnych sztetlach. Co ważne, przestrzenie te zachowały w dużym stopniu swój urbanistyczny układ – do dziś stoją tam przedwojenne domy i kamienice, pozostały też elementy żydowskiego dziedzictwa materialnego – najczęściej dawne synagogi oraz żydowskie cmentarze. Pamięć o wojnie, o dawnych sąsiadach, o postawach członków grupy własnej jest wciąż podtrzymywana jako część lokalnego kontekstu.
Abstract: London Jewish women were sampled from “middle-” and “ultra”orthodox synagogue membership lists, and measures of well-being and distress, together with information on demographic and other factors, were obtained from 121 of them. For the whole sample, correlates of depression and well-being related to the wife-and-mother roles, and generally resembled the correlates that have been found in other groups of women, although the Jewish women with fewer dependent children were the more depressed. The two groups of women differed on a number of demographic characteristics, which might explain the slightly lower levels of distress and dissatisfaction in the ultraorthodox. For the middle-orthodox group, happiness relates to marriage, whereas for the ultraorthodox, happiness relates to integration into their community
Abstract: In recent years, Jews, Germans, and Poles have stood at three corners of a triangle, labeled, respectively, as victims, perpetrators, and bystanders by genocide researchers treating the Holocaust. The formulation advanced previous equations, where scholars could only imagine the duality of victim-perpetrator.3 Newrevelations about kinds and layers of complicity, competing claims to victim-hood, and the recognition that individuals may inhabit more than one of the categories, force us to confront the complexity of interrelations. Yet, the rise of attention to public memory in Holocaust studies suggests, rather than a permanent two-dimensional geometry, a different idiom: an active, jockeying troika of nations, yoked together by a difficult history. This new metaphor allows us to anticipate and attend to the ongoing tensions and shifts that occur among members of the team, on whom different memorial burdens may be placed. In this chapter, I address the circumstances of a major, and quite recent, transmogrification of the symbolic Jews-Germans-Poles constellation. Namely, I argue that in the framework of Jewish Holocaust tourism to Poland, Nazi Germany (i.e., the perpetrator) disappears. In its place, Poland has emerged as much more satisfying object of opprobrium, even as—and indeed, I will argue, because—Poland is also beginning to be excavated as a site of more general relevance in Jewish memory-culture.
