Monitor antisemitische incidenten in Nederland 2010
Translated Title
Monitor of antisemitic incidents in the Netherlands 2010
Author(s)
Publication Date
Publication Place
Publisher
Abstract
De CIDI Monitor antisemitische incidenten in Nederland registreerde in 2010 124 antisemitische incidenten, een substantiële daling (25,7%) ten opzichte van het 2009, toen de Israelische operatie Cast Lead voor een piek zorgde. Dit aantal is echter nog steeds 15% hoger dan in het rustiger jaar 2008, met ‘slechts’ 108 incidenten.
Het ontbreken van een lange crisis rond Israel in 2010 heeft een rol gespeeld bij deze daling. Opmerkelijk is echter dat het aantal antisemitische incidenten in Nederland minder daalde dan in andere West-Europese landen. Alleen in Groot Brittannië bleef het aantal net als in Nederland hoger dan in 2008.
Incidenten in de buurt, op school of werk daalden in 2010 niet. Zij stegen de laatste vier jaar licht maar constant, van 13 in 2007 naar 23 in 2010: een stijging van 77% in vier jaar. Deze verontrustende trend valt in 2010 voor het eerst op en is niet toe te schrijven aan ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Mogelijk blijft in de privésfeer toch iets hangen van de (te) vele antisemitische uitingen die men vooral op internet ziet en soms op straat kan horen.
Daarbij viel op dat in toenemende mate slachtoffers weigerden werk te maken van de beledigingen, uit angst dat ze daardoor nog meer last zouden krijgen in de privésfeer.
‘Real Life’ –incidenten, die in 2009 dramatisch waren gestegen naar 61, daalden in 2010 weer naar vrijwel het niveau van 2008. Deze abrupte piek geeft aan dat Nederlandse Joden plotseling overvallen kunnen worden door agressie in hun dagelijks leven bij conflicten in het Midden-Oosten. Tegen deze uitbarstingen en het hierdoor stijgende gevoel van onveiligheid dienen betere opsporingsmiddelen (undercover agenten, cameratoezicht) en een lik-op-stuk-beleid te worden ingezet.
In 2010 registreerde CIDI 47 e-mails, bijna evenveel als in 2009. Schrijvers van antisemitische mails leggen buitengewoon vaak verband tussen hun vooroordelen over Joden nu en de Holocaust, die zij soms met terugwerkende kracht goedpraten.
De Tweede Kamer toonde zich in 2010 bezorgd over de scherpe stijging van het antisemitisme. De regering echter ‘wilde antisemitisme niet verbijzonderen’ door een registratie van aangiften per gediscrimineerde groep in te voeren en negeerde een motie daartoe van een meerderheid in de Kamer. Uit de brief die de ministers Donner en Opstelten op 8 juli 2011 naar de Kamer zonden, blijkt dat de regering deze lijn doorzet. CIDI betreurt dit zeer. Verbeterde registratie per discriminatiegrond kan meer inzicht bieden in de te nemen maatregelen. De CIDI Monitor biedt al bijna 30 jaar inzicht in de ontwikkeling van antisemitische uitingen, maar is niet alomvattend. Goede politieregistratie zou veel extra informatie kunnen geven, onder meer over de eventuele samenhang tussen incidenten.
Justitie, OCW en VWS baseren nu nog hun beleid vooral op het Poldis politierapport, hoewel dit zelf stelt dat “niet alleen werkelijke discriminatie de cijfers bepaalt, maar ook de politie-registratiepraktijk.” Dit maakt het Poldisrapport een ondeugdelijk middel om verschuivingen in het niveau van antisemitisme te signaleren. Poldis rapporteert voor 2010 een stijging van 209 naar 286 antisemitische incidenten, ruim 36%. Deze stijging staat haaks op de door CIDI, Meldpunt Discriminatie Internet, AntiDiscriminatieBureau Amsterdam en internationale onderzoekers gesignaleerde trend en is waarschijnlijk slechts de weerslag van andere registratiemethodes. Door genoegen te nemen met deze ondeugdelijke registratie en Kamermoties te negeren, zendt Justitie een verkeerd signaal uit.
Het kleine aantal Joden in Nederland (52.000) en het relatief hoge aantal incidenten tegen Joden, maakt dat antisemitisme relatief gesproken al jarenlang de meest voorkomende vorm van discriminatie in Nederland is, gevolgd door discriminatie tegen homo’s.
Het ontbreken van een lange crisis rond Israel in 2010 heeft een rol gespeeld bij deze daling. Opmerkelijk is echter dat het aantal antisemitische incidenten in Nederland minder daalde dan in andere West-Europese landen. Alleen in Groot Brittannië bleef het aantal net als in Nederland hoger dan in 2008.
Incidenten in de buurt, op school of werk daalden in 2010 niet. Zij stegen de laatste vier jaar licht maar constant, van 13 in 2007 naar 23 in 2010: een stijging van 77% in vier jaar. Deze verontrustende trend valt in 2010 voor het eerst op en is niet toe te schrijven aan ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Mogelijk blijft in de privésfeer toch iets hangen van de (te) vele antisemitische uitingen die men vooral op internet ziet en soms op straat kan horen.
Daarbij viel op dat in toenemende mate slachtoffers weigerden werk te maken van de beledigingen, uit angst dat ze daardoor nog meer last zouden krijgen in de privésfeer.
‘Real Life’ –incidenten, die in 2009 dramatisch waren gestegen naar 61, daalden in 2010 weer naar vrijwel het niveau van 2008. Deze abrupte piek geeft aan dat Nederlandse Joden plotseling overvallen kunnen worden door agressie in hun dagelijks leven bij conflicten in het Midden-Oosten. Tegen deze uitbarstingen en het hierdoor stijgende gevoel van onveiligheid dienen betere opsporingsmiddelen (undercover agenten, cameratoezicht) en een lik-op-stuk-beleid te worden ingezet.
In 2010 registreerde CIDI 47 e-mails, bijna evenveel als in 2009. Schrijvers van antisemitische mails leggen buitengewoon vaak verband tussen hun vooroordelen over Joden nu en de Holocaust, die zij soms met terugwerkende kracht goedpraten.
De Tweede Kamer toonde zich in 2010 bezorgd over de scherpe stijging van het antisemitisme. De regering echter ‘wilde antisemitisme niet verbijzonderen’ door een registratie van aangiften per gediscrimineerde groep in te voeren en negeerde een motie daartoe van een meerderheid in de Kamer. Uit de brief die de ministers Donner en Opstelten op 8 juli 2011 naar de Kamer zonden, blijkt dat de regering deze lijn doorzet. CIDI betreurt dit zeer. Verbeterde registratie per discriminatiegrond kan meer inzicht bieden in de te nemen maatregelen. De CIDI Monitor biedt al bijna 30 jaar inzicht in de ontwikkeling van antisemitische uitingen, maar is niet alomvattend. Goede politieregistratie zou veel extra informatie kunnen geven, onder meer over de eventuele samenhang tussen incidenten.
Justitie, OCW en VWS baseren nu nog hun beleid vooral op het Poldis politierapport, hoewel dit zelf stelt dat “niet alleen werkelijke discriminatie de cijfers bepaalt, maar ook de politie-registratiepraktijk.” Dit maakt het Poldisrapport een ondeugdelijk middel om verschuivingen in het niveau van antisemitisme te signaleren. Poldis rapporteert voor 2010 een stijging van 209 naar 286 antisemitische incidenten, ruim 36%. Deze stijging staat haaks op de door CIDI, Meldpunt Discriminatie Internet, AntiDiscriminatieBureau Amsterdam en internationale onderzoekers gesignaleerde trend en is waarschijnlijk slechts de weerslag van andere registratiemethodes. Door genoegen te nemen met deze ondeugdelijke registratie en Kamermoties te negeren, zendt Justitie een verkeerd signaal uit.
Het kleine aantal Joden in Nederland (52.000) en het relatief hoge aantal incidenten tegen Joden, maakt dat antisemitisme relatief gesproken al jarenlang de meest voorkomende vorm van discriminatie in Nederland is, gevolgd door discriminatie tegen homo’s.
Topics
Genre
Geographic Coverage
Copyright Holder
Original Language
Note
CIDI is the address to report any case of Antisemitism in the Netherlands.Contact CIDI by phone of email if you have experienced any case of antisemitisme in the Netherlands. We will discuss the issue with you and advise about possible (and desirable) next steps to be taken. CIDI: http://www.cidi.nl/
Link
Bibliographic Information
Monitor antisemitische incidenten in Nederland 2010. . 2011: https://archive.jpr.org.uk/object-neth37
