Abstract: ο ανά χείρας βιβλίο συνιστά μια απόπειρα διερεύνησης της ελληνο-εβραϊκής ταυτοτικής αναφοράς στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, αφού η μοντέρνα εκδοχή της εβραϊκότητας ξεδιπλώνεται με ορόσημο την νεωτερικότητα. Μέσα από την εκπόνηση μιας επιτόπιας εμπειρικής έρευνας επιδιώκεται η διερεύνηση, αφενός του τρόπου με τον οποίο οι Έλληνες/δες Εβραίοι/ες αυτο-προσδιορίζονται, όσον αφορά την ατομική και συλλογική διάσταση της εθνικής, εθνοτικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, αφετέρου του τρόπου με τον οποίο διακλαδώνονται και συμπλέκονται οι μεταλλαγές και οι μεταμορφώσεις αυτής της ταυτότητας με ορόσημο το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Η έρευνα εστιάζει συγκριτικά, στις Ισραηλιτικές Κοινότητες των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και του Βόλου, και επιχειρεί να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα. Πως βλέπουν τον εαυτό τους οι Έλληνες/δες Εβραίοι/ες: ως θρησκευτική μειονότητα, ως εθνοτική ομάδα ή απλώς ως κανονικά και πλήρη μέλη της ελληνικής κοινωνίας; Πως αντιλαμβάνονται την ιουδαϊκή τους ταυτότητα: ως θρησκευτική πίστη ή ένταξη, ως τήρηση των ιουδαϊκών τελετουργικών και εθίμων ή ως εθνο-πολιτισμική παράδοση; Ποιες είναι οι επιρροές της μεταβαλλόμενης (εκκοσμικευόμενης) ελληνικής κοινωνίας στην ελληνο-εβραϊκή ταυτότητα; Ποιο ρόλο παίζει το Ισραήλ στην ταυτοτική τους αναφορά; Πως βλέπουν τους μη Εβραίους, Έλληνες συμπολίτες; Με τη χρήση ποιοτικών και ποσοτικών μεθοδολογικών εργαλείων, μέσα από μια συγκριτική προοπτική τριών γενεών από το τραυματικό γεγονός του Ολοκαυτώματος, εξετάζονται οι εκφράσεις και οι συνιστώσες, οι υποδηλώσεις και οι συνισταμένες, οι διαφοροποιήσεις και οι περιδινήσεις του ταυτοτικού αυτο-προσδιορισμού των Ελλήνων/δων Εβραίων, στη συνεχώς μεταβαλλόμενη και κατά επίπεδα εκκοσμικευμένη, ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Abstract: Το ανά χείρας βιβλίο συνιστά μια απόπειρα διερεύνησης της ελληνο-εβραϊκής ταυτοτικής αναφοράς στο πλαίσιο της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, αφού η μοντέρνα εκδοχή της εβραϊκότητας ξεδιπλώνεται με ορόσημο την νεωτερικότητα. Μέσα από την εκπόνηση μιας επιτόπιας εμπειρικής έρευνας επιδιώκεται η διερεύνηση, αφενός του τρόπου με τον οποίο οι Έλληνες/δες Εβραίοι/ες αυτο-προσδιορίζονται, όσον αφορά την ατομική και συλλογική διάσταση της εθνικής, εθνοτικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, αφετέρου του τρόπου με τον οποίο διακλαδώνονται και συμπλέκονται οι μεταλλαγές και οι μεταμορφώσεις αυτής της ταυτότητας με ορόσημο το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Η έρευνα εστιάζει συγκριτικά, στις Ισραηλιτικές Κοινότητες των Αθηνών, της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και του Βόλου, και επιχειρεί να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα. Πως βλέπουν τον εαυτό τους οι Έλληνες/δες Εβραίοι/ες: ως θρησκευτική μειονότητα, ως εθνοτική ομάδα ή απλώς ως κανονικά και πλήρη μέλη της ελληνικής κοινωνίας; Πως αντιλαμβάνονται την ιουδαϊκή τους ταυτότητα: ως θρησκευτική πίστη ή ένταξη, ως τήρηση των ιουδαϊκών τελετουργικών και εθίμων ή ως εθνο-πολιτισμική παράδοση; Ποιες είναι οι επιρροές της μεταβαλλόμενης (εκκοσμικευόμενης) ελληνικής κοινωνίας στην ελληνο-εβραϊκή ταυτότητα; Ποιο ρόλο παίζει το Ισραήλ στην ταυτοτική τους αναφορά; Πως βλέπουν τους μη Εβραίους, Έλληνες συμπολίτες; Με τη χρήση ποιοτικών και ποσοτικών μεθοδολογικών εργαλείων, μέσα από μια συγκριτική προοπτική τριών γενεών από το τραυματικό γεγονός του Ολοκαυτώματος, εξετάζονται οι εκφράσεις και οι συνιστώσες, οι υποδηλώσεις και οι συνισταμένες, οι διαφοροποιήσεις και οι περιδινήσεις του ταυτοτικού αυτο-προσδιορισμού των Ελλήνων/δων Εβραίων, στη συνεχώς μεταβαλλόμενη και κατά επίπεδα εκκοσμικευμένη, ελληνική κοινωνική πραγματικότητα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Abstract: Η μακρόχρονη ελληνο-εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα παρακολουθεί τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που επισυμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία βαθμιαία εκκοσμικεύεται και εκσυγχρονίζεται. Εξετάζοντας την περίπτωση της ελληνο-ισραηλιτικής παρουσίας, βάση οργάνωσης των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων είναι η κοινότητα (ένας κοσμικός θεσμός) και όχι η θρησκεία (ο θρησκευτικός θεσμός), κατά συνέπεια η ταυτότητα των σύγχρονων Ελληνίδων Εβραίων γυναικών παρουσιάζεται εκμοντερνισμένη. Και αυτό, επειδή αφενός ο θρησκευτικός προσδιορισμός έχει λάβει περισσότερο πολιτιστική σημασία και αφετέρου, διότι οι γυναικείοι ρόλοι διαδραματίζονται εντός και εκτός του εβραϊκού περιβάλλοντος, αφού οι δρώντες άνθρωποι περιδιαβαίνουν τόσο εντός των ιουδαϊκών ορίων, όσο και εντός της εκκοσμικευμένης ελληνικής κοινωνίας.
Στο πλαίσιο της μοντέρνας αυτής πραγματικότητας, ο ρόλος των γυναικών κινείται ανάμεσα στην παράδοση και στη νεωτερικότητα, εφόσον τα γυναικεία υποκείμενα από τη μία πλευρά αποδέχονται την πλήρη ενσωμάτωσή τους στην κοσμική ελληνική κοινωνία, και από την άλλη πλευρά θεωρούνται άτυποι φορείς διατήρησης της ιδιαίτερης παραδοσιακής εβραϊκής τους ταυτότητας. Στόχος της παρούσας εισήγησης, είναι να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο οι Εβραίες γυναίκες στην Ελλάδα διαχειρίζονται την παραδοσιακή και ηθική πλευρά της ταυτότητάς τους, σε πλήρη συνάρτηση με το εκκοσμικευμένο ελληνικό πλαίσιο.
Abstract: This report presents the results of two opinion surveys conducted in Greece, in June 2014 and January 2015, on the issue of antisemitism in the country. After a brief discussion on the meaning and origins of the phenomenon of antisemitism, the study presents an overview of its manifestations in the Greek society, in particular politics, the Church and the media. A detailed presentation of the findings of the two surveys follows, which measure antisemitic attitudes in the Greek society and correlate them with factors such as gender, age, political opinion, education, church affiliation but also trust, cosmopolitanism, belief in conspiracy theories and victimhood. The results confirm previous studies and assumptions that antisemitism in Greece is very high (around 70%), the highest percentage in Europe. The report ends with recommendations on how the government and the Greek society as a whole should act systematically against this scourge.
