Abstract: Η μακρόχρονη ελληνο-εβραϊκή παρουσία στην Ελλάδα παρακολουθεί τις πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές που επισυμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία βαθμιαία εκκοσμικεύεται και εκσυγχρονίζεται. Εξετάζοντας την περίπτωση της ελληνο-ισραηλιτικής παρουσίας, βάση οργάνωσης των Ισραηλιτικών Κοινοτήτων είναι η κοινότητα (ένας κοσμικός θεσμός) και όχι η θρησκεία (ο θρησκευτικός θεσμός), κατά συνέπεια η ταυτότητα των σύγχρονων Ελληνίδων Εβραίων γυναικών παρουσιάζεται εκμοντερνισμένη. Και αυτό, επειδή αφενός ο θρησκευτικός προσδιορισμός έχει λάβει περισσότερο πολιτιστική σημασία και αφετέρου, διότι οι γυναικείοι ρόλοι διαδραματίζονται εντός και εκτός του εβραϊκού περιβάλλοντος, αφού οι δρώντες άνθρωποι περιδιαβαίνουν τόσο εντός των ιουδαϊκών ορίων, όσο και εντός της εκκοσμικευμένης ελληνικής κοινωνίας.
Στο πλαίσιο της μοντέρνας αυτής πραγματικότητας, ο ρόλος των γυναικών κινείται ανάμεσα στην παράδοση και στη νεωτερικότητα, εφόσον τα γυναικεία υποκείμενα από τη μία πλευρά αποδέχονται την πλήρη ενσωμάτωσή τους στην κοσμική ελληνική κοινωνία, και από την άλλη πλευρά θεωρούνται άτυποι φορείς διατήρησης της ιδιαίτερης παραδοσιακής εβραϊκής τους ταυτότητας. Στόχος της παρούσας εισήγησης, είναι να διερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο οι Εβραίες γυναίκες στην Ελλάδα διαχειρίζονται την παραδοσιακή και ηθική πλευρά της ταυτότητάς τους, σε πλήρη συνάρτηση με το εκκοσμικευμένο ελληνικό πλαίσιο.
